Fyrir mann sem hjólar þúsundir kílómetra á Íslandi á ári hverju er draumur að fá að prófa að hjóla í öðrum löndum. Ég og vinur minn og nágranni , Pétur Hilmarsson á Ísafirði, höfum lengi átt þann draum að fara í hjólreiðatúr um Belgíu og smakka á nokkrum þeirra óteljandi bjóra sem þar eru bruggaðir. Svo liðu árin og aldrei var til nóg af tíma og peningum.

Tvo síðustu júnímánuði höfum við feðgar farið í rúmlega 3 vikna hjólaferðir um Evrópu, um leið og skóla er næstum lokið. Drengurinn  (fyrst 7 og síðar 8 ára) hefur verið á 6 gíra tengihjóli, sem tryggir að við verðum ekki viðskila á leiðinni.

Síðasta sumar átti ég erindi norður í Skagafjörð og ákvað að fara hjólandi heiman að úr Reykjavík og yfir Kjöl.  Ferðinni var heitið að Löngumýri sem er skammt frá Varmahlíð.  Þjóðkirkjan rekur fræðslusetur á Löngumýri þar sem áður var húsmæðraskóli.  Ég var á leiðinni á kristilegt mót sem átti að byrja með kvöldmat á föstudegi og lagði af stað á mánudagsmorgni klukkan tíu úr 108 Reykjavík.  

Nýverið var fór fram mat á árangri hjólreiðastefnu Oslóarborgar 2015-2024.  Mér er ekki kunnugt um að sambærileg óháð úttekt hafi verið gerð á Íslandi en kannski gæti þessi skýrsla veitt innblástur fyrir gerð svipaðrar skýrslu um hjólreiðastefnu Reykjavíkur eða annarra bæjarfélaga.

Sumarið 2024 var ekki beint útilegusumar, grenjandi rigning flesta daga og tjaldsvæðin á floti.  Þegar ég skipulegg útilegur, þá fer ég ekki af stað nema ég fái sæmilega þurrt veður í 3-4 daga.  Miða við að ég sé á bíl og geti elt góða veðrið með hjólið aftan á.  En vegna slitgigtar get ég ekki keyrt nema 2-3 tíma á dag án þess að liggja emjandi í 2-3 daga á eftir.  Þá má vindstyrkur ekki vera meiri en svo, að 35 ára gamla göngutjaldið mitt þoli rokið.

Hin árlega Tweed Ride Reykjavík skrúðreiðin sem Reiðhjólaverzlunin Berlin stendur fyrir var farin 8. júní. Aðalmálið er að klæða sig upp í gamaldags fín föt (sirka 1930 - 1960) og hjóla saman.

Í Hjólhestinum sem kom út árið 2021 er grein eftir Tyler Wacker. Í henni lýsir hann leið sinni í skólann, þegar hann hjólaði frá San Fransiskó til Ísafjarðar. Hér á eftir kemur framhaldssagan. Tyler settist svo sannarlega ekki í helgan stein þó hann settist á skólabekk. Hann hefur sett stóran svip á íslenskt hjólasamfélag, einkum og sér í lagi á Vestfjörðum.

Þriðja eldgosið á Reykjanesskaganum hófst í júlí 2023.  Þar eð ég komst bara einu sinni upp að gosinu í Meradölum árið 2022, þá fór ég eins oft og ég gat að þessu gosi, eða 5 sinnum.  Fyrstu þrjár ferðirnar voru töluvert undir væntingum.  Í fyrstu ferðinni voru svo miklir gróðureldar og reykur að ég sá nánast ekki neitt.

Siglufjarðarskarð. Nafngiftin ein og sér ýtir við manni. Skarð, hátt og tilkomumikið, torsótt, þrungið sögu, sorgum og sigrum. Nauðsynleg samgönguæð eitt sinn, alræmt veðravíti, tenging við umheiminn sem ávallt skyldi umgangast með tilhlýðilegri virðingu. Vestan skarðs er bærinn Að Hraunum í Fljótum og svo auðvitað Siglufjörður austan. Siglfirðingar fyrr á tíð biðu þess með eftirvæntingu að opnað yfir skarðið á vorin og fóru þá bílar af öllum stærðum yfirum, nokkuð sem nútímamanni finnst harla mergjuð tilhugsun.

Það birtist frétt í vetur um straum flóttamanna frá Rússlandi inn í Finnland og flestir þeirra komu hjólandi að landamærunum. Þetta kallaði fram minningar um skemmtilega hjólaferð sem ég og Frosti Jónsson fórum 2010 frá Helsinki í Finnlandi, að þessum sömu landamærum inn í Rússland til Péturborgar, þaðan í gegnum Eistland, Lettland, Litháen og til Varsjár í Póllandi.

Oft fer ég vestur á Ísafjörð, enda ættuð þaðan og tek iðulega reiðhjólið með.  Það hefur margt breyst á Ísafirði síðan ég var krakki.  Þá voru engar gangstéttar, allir deildu holóttum malargötum, akandi, gangandi og hjólandi.  Engir voru hjálmarnir og fötin voru flauelsbuxur og lopapeysa.  Ég hef gaman af því að hjóla ein og upplifa náttúruna, en nú langaði mig að fá félagsskap.  Hafði samband við Ómar Smára sem er fararstjóri hjá Ferðafélagi Ísfirðinga og spurði hvort það væri nokkuð hjólaferð á dagskrá um páskana.

19. september 2021 hjólaði ég upp á Langahrygg, horfði yfir eldstöðvarnar í Geldingadal og hugsaði „Þetta er búið...“ Já, eldgosinu lauk 18 september, en ég náði að fara 8 sinnum upp að gosinu á meðan það var virkt, þar af tvisvar með félögum úr Fjallahjólaklúbbnum.

Það er hætt við að fólk hjóli alltaf sömu leið. Þar eð ég bý nálægt Miklubraut, þá er það algengasta hjólaleiðin mín. Ég vel þó oft Suðurlandsbraut fram yfir vegna aðskilinna göngu og hjólaleiða. Þá fer ég stundum lengri leið og hjóla í gegn um Fossvoginn ef ég á erindi vestur í bæ eða upp í Breiðholt. Þar er góð aðskilin hjólabraut alveg frá Breiðholti alla leið vestur í bæ. Vissulega með köflum þar sem deila þarf stíg með gangandi og stundum með ökutækjum, þá með hjólavísum á götunni.

Ferðafélög landsins hafa boðið upp á hjólreiðaferðir lengi. Hefðin er rík hjá Útivist. Í allnokkur ár hélt félagið úti svokallaðri Hjólarækt, þar sem hjólað var á laugardögum á veturna á höfuðborgarsvæðinu og svo farið í lengri túra á sumrin. Um þessar mundir eru ferðir hjónanna Páls Ásgeirs Ásgeirssonar og Rósu Sigrúnar Jónsdóttur, hjá Ferðafélagi Íslands afar vinsælar og vel sóttar. Deildir Ferðafélags Íslands hafa af og til boðið upp á hjólreiðaferðir. Ein þeirra er Ferðafélag Ísfirðinga.

Miðvikudagur, 22. júní

Nú var komið að hjólaferð ársins erlendis, Svíþjóð og Danmörk, ekki það að ég sé að fara utan að hjóla á hverju ári. Ég gat „platað“ einn félaga minn til að skutla mér upp á flugvöllinn, við fórum að heiman um hálf átta og rúmlega ellefu í loftið. Það var góður meðvindur því rúmlega þriggja tíma flugið tók aðeins um tvær og hálfa klst.

Það er auðveldara en margur heldur að setja nýja gírskipta á hjólið sitt.  Hér er skipt um grip gírskipta (grip shift).

Nú eru Vestfirðirnir komnir í tísku. Lonely Planet var að velja þá sem einn af girnilegustu áfangastöðum í heimi, árið 2022. Árið 2020 varð til svokölluð Vestfjarðaleið í kjölfar þess að Dýrafjarðargöng voru opnuð. Þetta er skilgreind ferðamannaleið sem ferðaþjónustan á Vestfjörðum hefur unnið að með Vestfjarðastofu í fararbroddi. Það er ekki síst hjólreiðaferðamennskan sem er í sviðsljósinu.

Þegar ein beljan...  Klúbbhúsið okkar í Vesturbæ stendur alveg við gangstétt á hornlóð.  Og er greinilega ekki heimili.  Fyrir vikið verðum við leiðinlega mikið fyrir barðinu á veggjakroturum.  Eftir mörg lög af yfirmálun í mismunandi litatónum var kominn tími á að mála allt húsið og biðum við eftir vorinu til að geta framkvæmt það.

Innviðarráðherra skipaði starfshóp til að kortleggja stöðu smáfarartækja í umferðinni og vinna tillögur að úrbótum, m.a. til að tryggja umferðaröryggi og bæta innviði fyrir nýjan ferðamáta. Starfshópurinn á að skila af sér tillögum fyrir 1. júní n.k. Smáfarartæki eru nú einkum rafmagnshlaupahjól sem líka eru kallaðar rafskútur. Það er er stefnt að því að sumarið 2022 liggi fyrir tillögur að breytingum á regluverki smáfarartækja, ásamt áherslum og aðgerðum um örugga notkun, búnað og umhverfi smáfarartækja hér a landi sem samræmist þessum markmiðum. Starfshópurinn á að eiga samráð við opinbera aðila og einkaaðila svo og almenning.

Velo City ráðstefnan 2021 fór fram í Lissabon í september s.l. Höfundur fór á ráðstefnuna ásamt tveimur öðrum íslendingum, Sesselju Traustadóttir frá Hjólafærni og Katrínu Halldórsdóttur frá Vegagerðinni. Ráðstefnan er án efa stærsta ráðstefnan um hjólreiðar í heiminum og er skipulögð af Evrópusamtökum hjólreiðamanna ECF, sem Landssamtök hjólreiðamanna eiga aðild að. Hún er haldin í mismunandi borgum og verður næst 14.-17. júní í Ljubljana í Slóveníu[1]. Á ráðstefnunni er fjallað um allt sem viðkemur hjólreiðum bæði niðurstöður strangra vísinda og reynsluvísinda alls staðar úr heiminum.