Helgarferð um Skorradal og Andakíl 1.-2.júní 2013

Að þessu sinni var hjóluð ríflega 50 km leið niður að Úlfljótsvatni, en við látum nafnið halda sér, hefðarinnar vegna.

Ljósmyndir: Hrönn Harðardóttir og Geir Harðarson - Maí 18, 2013

 Brellurnar er hópur kvenna sem flestar búa á Patreksfirði. Nafnið, sem rímar við gellurnar, er vísun í fjallið fyrir ofan þorpið Patreksfjörð. Brellurnar skipa Björg Sæmundsdóttir, Elín Krístín Einarsdóttir, Halldóra Birna Jónsdóttir, María Ragnarsdóttir, Salóme Þorbjörg Guðmundsdóttir og Sædís Eiríksdóttir.

Þær hjóluðu 640 km. Vestfjarðahringinn sumarið 2011 til styrktar Fríðu Eyrúnu Sæmundsdóttur.  Aldur Brellnanna er  frá 25 – 46 ára eins og er og vonandi bætast fleiri í hópinn smátt og smátt. 

 Michael Tran var með erindi í klúbbhúsi ÍFHK í vetur og fékk þar smá aðstoð við að móta frásögn sína og framsetningu af hjólaferð yfir Alpana. Nánar má fræðast um þetta á facebook síðu sem tilenkuð er verkefninu og fyrir neðan er nánari lýsing og tengill á bókina sjálfa á rafrænu formi.

Hjólað til framtíðar var yfirskrift þriðju ráðstefnunnar um málefni hjólandi vegfarenda á síðustu tveim árum. Áherslan var á það sem efst ber á baugi í heimi hjólavísindanna og reynslu þeirra sem hafa eflt hjólreiðar í sínu nærumhverfi.

Tækifæri í hjólaferðamennsku á Ísland, hét málþing haldið var í febrúar 2012. Það var liður í verkefninu Hjólaleiðir á Íslandi og fjallaði um tækifærin sem fólgin eru í hjólaferðamennsku á Íslandi, hver staðan er og hvað við þurfum að gera til að geta nýtt þessi tækifæri.

LHM hefur frá stofnun unnið mikið starf til eflingar hjólreiða ásamt öðrum hjólreiðafélögum. Við viljum gjarnan fá áhugasama einstaklinga og félög til liðs við okkur til að efla hjólreiðar á Íslandi.

Félög og einstaklingar geta sótt um aðild að samtökunum með því að senda bréf á póstfang samtakanna eða með tölvupósti á This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it..

Einstaklingar geta einnig fylla út umsóknarform frá vef LHM. Nánari upplýsingar eru á vef samtakanna www.LHM.is: Aðild að LHM.

Rannsókn og kvenna hjólahvatning í Reykjavík; Fröken Reykjavík hjólar

Samgönguhjólreiðar nefnist fyrirlestur sem fluttur verður á nokkrum völdum kvennavinnustöðum borgarinnar og einnig verður á dagskrá nokkurra valinna leik- og grunnskóla borgarinnar í vor ástandsskoðun reiðhjóla með Dr. Bæk og leiðsögn í hjólfærni á götum úti.

Í slopp með rannsóknarspjald, skrúfjárn í annarri og pumpuna í hinni, hefur Dr. Bæk birst meðal Íslendinga frá því á vordögum 2008. Hugmyndin var fengin að láni frá vinum vorum Bretum og  Doktorinn fæddist  á Umhverfisráðstefnu sem haldin var í Perlunni á Degi Umhverfisins þá um vorið.

Það voru stoltir starfsmenn og nemendur Fossvogsskóla sem komu á sviðið í Iðnó á Hjólum til framtíðar 2012 og tóku á móti viðurkenningu úr hendi Borgarstjóra; Hjólaskálin 2012 fyrir afburða eflingu hjólreiða í daglegu lífi og starfi skólans.

Fossvogsskóli býr að langri hefð fyrir öflugri hjólamenningu. Það hafa skipst á skin og skúrir í gegnum árin og þrátt fyrir erfiða hjólatengda atburði, hefur aldrei verið fallið frá því að nemendur séu ævinlega velkomnir á hjóli í skólann. Í mörg ár hefur viðmið skólans verið að nemendur í 1. bekk, séu hvattir til að koma á hjóli í skólann fyrsta vorið sitt í skólanum.

Skólahjólakeppni nemenda og starfsmanna í framhaldsskólum á Íslandi er fastur liður í Evrópsku samgönguvikunni 16. – 22. september:
Það er komið að því; framhaldsskólar á Íslandi eru farnir að keppa sín á milli í Hjólað í skólann! Fyrsta keppnin fór fram í Evrópsku samgönguvikunni 2012, smá í sniðum þar sem áhersla var lögð á að nemendur kæmu á hjóli í skólann  einn dag vikunnar og hver skóli sendi inn hjólamynd. Verðlaun í boði Landlæknis voru 50.000 kr. til hjólaframkvæmda við skólann og féllu þau í hlut Framhaldsskólans á Húsavík.

Það var um sumarið 2011 sem ég byrjaði að hjóla. Hafði náttúrulega hjólað sem barn og unglingur en ekkert síðan á háskólaárunum. En sem ég var að taka til í bílskúrnum varð á vegi mínum hjólgarmur sem ég hafði bjargað í hús fyrir dóttur mína og hafði staðið úti og ryðgað í heilan vetur. Ég pumpaði lofti í dekkin og fór að hjóla um næstu götur í Garðabænum. Þetta var ótrúlega gaman en ég fann fljótt að mig vantaði betra hjól. Nú varð ekki aftur snúið. Ég keypti mér þokkalegt hybrid hjól og fór að hjóla sífellt lengri vegalengdir og það lá beint við að hjóla í vinnuna. Ég hafði hugleitt að taka þátt í átakinu „hjólað í vinnuna“ en ekki lagt í það; að hjóla alla leið úr Garðabæ var ekki á hvers manns færi - hélt ég. En nú fór ég að hjóla þessa 7 kílómetra á hverjum degi og þetta reyndist ekki vera neitt mál – fyrir karl sem er að nálgast sextugt, hvað þá fyrir þá sem yngri eru!

Fyrir nokkrum árum  fór ég að velta því fyrir mér hvort  mögulegt væri að gera hjólreiðar að alvöru samgöngumáta á milli Garðabæjar og Reykjavíkur. Í mínum huga voru það bara brjálaðir menn eða íþróttahetjur sem létu sér detta  í hug að fara þessa leið á reiðhjóli, hvað þá á hverjum degi og jafnvel líka yfir vetrartímann. Ég veit ekki í hvaða flokk hjólreiðamanna ég flokkast en núna fer ég þessa leið á reiðhjóli nánast daglega án þess að finnast ég vera brjálaður eða íþróttahetja. Það hefur komið mér á óvart að þetta skuli vera hægt og að maður geti jafnvel haft gaman af þessu. 

Það var góður og hress hópur fólks úr Hjólarækt Útivistar mættur í flugstöðina til að fljúga út til Þýskalands í sex daga hjólatúr. 12. – 19. júní 2013. Farið var í loftið um klukkan hálf átta og lent í München um klukkan eitt að staðartíma. Eftir smásnarl á flugvellinum tók við um eins og hálfs klukkustundar lestarferð til bæjarins Herrsching við Ammersee-vatn. Þar tók á móti okkur íslenskt slagveður, sem sagt rok og rigning. Þegar við vorum búin að koma okkur fyrir á hótelinu var farið út að kíkja á leiguhjólin sem við áttum að nota í ferðinni. Búið var að tjalda yfir þau svo við blotnuðum sem minnst við að skoða þau og prófa. Að kvöldverði loknum fóru sumir í göngutúr um bæinn áður en gengið var til náða.

Hjólastígar eiga sér ekki langa sögu á Íslandi. Í raun má sega að sú saga sé ekki hafin því ekki eru þeir komnir í umferðarlög enn.

Fyrsti eiginlegi hjólastígurinn er líklega stuttur aðskildur hjólastígur á Laugavegi sem er ágætur svo langt sem hann nær, en er ekki einu sinni á milli tveggja gatnamóta. Löngu seinna komu hjólastígar í Lönguhlíð sunnan Hringbrautar. Þeir þóttu hin mesta furðusmíð þar sem tekið var tillit til flestra annarra en hjólandi sem vildu einsleita beina og greiða leið líkt og fyrir var á akgreininni sem fór undir þetta. Enda var ekki lagt upp í þessar framkvæmdir til að að mæta þörfum hjólandi, heldur til að hægja á bifreiðum.

Sumir draumar geta ræst ef heppni og vilji eru fyrir hendi. Einn af draumum mínum var að kynnast landshluta þeim sem ber nafnið Vesturland. Reyndar langar mig að kynnast landinu öllu, en Vesturland var efst á óskalistanum af eftirfarandi ástæðu: Ég er Sunnlendingur að ætt og uppruna og hef til margra ára stundað atvinnu á sunnlenska hálendinu. Nú er ég nýbúi á Vestfjörðum og hef komið mér þar vel fyrir. Líf mitt hefur að mestu farið fram á Suðurlandi og á Vestfjörðum, það eru mín heimasvæði en þar á milli liggur Vesturland.

Síðla maímánaðar 2012 áskotnaðist okkur ákaflega ódýrt flugfar til Billund á Jótlandi. Þar sem systir mín býr í nágrenni Legóbæjarins og fjallvegir vanalega ekki opnir fyrr en löngu síðar á Íslandi, stóðumst við frúin ekki mátið að skella okkur í litla reisu, en ákváðum að taka hjólin okkar með svo við kæmumst einhvern tímann heim.

 Hjólhesturinn 7. árg. 3. tbl. okt. 1998
Það var óvissuástand í klúbbnum þegar Hjólhesturinn kom út í október 1998. Klúbburinn var við það að missa húsnæðið sitt og gekk illa að finna nýtt. Ýmsar hugmyndir voru á lofti, m.a. bygging 1200 m2 fjölnotahúsnæðis nálægt Öskjuhlíðinni sem líklega endaði undir boltafélag þegar það var byggt. Einnig var kjallarinn í Tónabæ skoðaður þar sem 365 starfar nú. Stjórnin auglýsti eftir húsnæði og gekk svo langt að lofa að „vera þægur leigjandi, stunda ekki svæsnar svallveislur né heldur hafa gæludýr“ !

Hjólhesturinn 7. árg. 2. tbl. júní 1998
Forsíðuna prýddi fyrsta forsíðustúlka Hjólhestsins hún Guðrún Ólafsdóttir á fullbúnu ferðahjóli. Önnur merk kona prýddi forsíðu Vikunnar á sama tíma eða Vigdís Finnbogadóttir og laumuðum við þeirri mynd í blaðið líka.
Í blaðinu var fjallað um hugmyndir Norðmanna um að takmarka umferð í miðborg Osló þegar loftmengun færi yfir hættustig, t.d. með tilliti til hvort bílnúmerið endi á oddatölu eða sléttri. Nú fimmtán árum seinna hefur þessi sama hugmynd ratað inn frumvarp til nýrra umferðarlaga.
Einnig var fjallað um breska rannsókn sem leiddi í ljós að ökufantar væru lélegir elskhugar og að meðal bretinn eyddi einu og hálfu ári af lífi sínu fastur í umferðinni.
Við birtum líka fleygar setningar úr tjónaskýrslum, hér eru nokkrar klassískar:

 Fyrir 15 árum kom út 1. tbl. 7 árg. af Hjólhestinum. Að venju var hann sneisafullur af fróðleik fréttum og ferðasögum. Hér sést það í fyrsta skipti í lit enda var það í fyrsta skipti sem blaðið var unnið með litmyndum og hefur verið varðveitt í sinni upprunalegu mynd. Liturinn hvarf um leið og blaðið var prentað enda höfðum við ekki efni á slíku.

Félagsgjaldið var 1500 kr sem væri yfir 3000 kr framreiknað i dag en það er þó aðeins litlar 2000 kr. í dag.

Alda Jóns, þáverandi formaður, skrifaði ferðasöguna um fjölskylduferð um Kjöl.

Við fjölluðum um ýmiskonar sérhönnuð hjól fyrir fatlaða í máli og myndum. enda er útivist fyrir alla.

Magnús Bergs gaf góð ráð við val á hjólum og tengivögnum.

Jón Örn Bergs fjallaði um umferðarofbeldi og margt fleira athyglisvert var í blaðinu.

 Þeir Max Deiana og Alessandro Vaglini eru frá Ítalíu en hugfangnir af Íslandi. Þeir hafa komið nokkrum sinnum hingað og hjólað víða en aldrei þó jafn fáfarnar slóðir og 2012 þegar þeir fóru ásamt félaga sínum Giuseppe Uras frá Egilsstöðum þvert yfir hálendið og eftir Gæsavatnaleið inn á Sprengisandsleið eins og sjá má á kortinu.