Þriðjudagur 4. Maí 1993. Ferð hefst
Björgvin Hólm
19. nóvember 1934 til  3. apríl 1999

Nokkar setningar úr ferðalýsingunni hafðar sér, og prentaðar með stærri stöfum.
Annars tjalda ég oft í skógarrjóðrum hinu megin við fjörðinn.
Það var byrjað að skafa yfir veginn, og sumstaðar varð ég að leiða hjólið yfir smá skafla.
Gamli bærinn er fremst við ósinn, og berst þar fyrir lífi sínu sem athafnarsvæði.
Hjólið er hérna rétt fyrir utan tjaldið, og regndroparnir hreinsa það af ryki veganna.
Og áður en ég vissi af, hafði ég rúllað 80 km á átt til Siglufjarðar.
En kvaddi þau síðan og sagði „Tsjá“ við Ítalann, þótt ég viti ekki , hvernig eigi að skrifa það.
Ég er einn af þeim mönnum , sem aldrei gat sætt sig við „video-innrásina“

Síðastliðið skólaár tók greinarhöfundur ársleyfi úr hefðbundinni kennslu við grunnskóla til þess að hjólavæða Ísland í nafni Hjólafærni á Íslandi (HFÍ). HFÍ er fræðasetur um hjólreiðar og hefur að markmiði að miðla fræðslu og þekkingu um allt er að reiðhjólum lýtur til þeirra er þess óska. 

Ég var staddur á Ísafirði annað sumarið í röð að hitta fjölskyldumeðlimi. Það var tilhlökkun í hjarta mínu því að ég hafði ákveðið að fara í aðra hjólaferð á svæðinu eftir skemmtilega og eftirminnilega hjólaferð milli Ísafjarðar og Flateyrar sumarið áður. Eins og fyrr var óákveðið hvaða leið skyldi fara en samt var það farið að heilla mig að fara nú í norðurátt frá Ísafirði í átt að Hnífsdal og Bolungavík. Ég skoðaði kortið og sá að það væri tilvalið að taka stefnuna á Skálavík þangaðsem fjallvegur var merktur og fjarlægðin frá Ísafirði var mátuleg. Ég hafði leigt mér hjól á Ísafirði, sem var líklega sama hjólið og ég leigði sumarið áður, Mongoose-fjallahjól með framdempara. Ég lagði af stað klukkan 5 um morguninn í blíðskaparveðri og tók stefnuna á Hnífsdal og var fljótlega kominn þangað. Þar voru miklar framkvæmdir vegna Óshlíðarganganna sem og vegaframkvæmdir þar sem átti að koma nýr vegur meðfram ströndinni í Hnífsdal sem leit út eins og hraðbraut beint inn í Óshlíðargöngin. Ég stoppaði stutt í Hnífsdal og fór út í Óshlíðina sem er eins hrikaleg og ég hafði gert mér í hugarlund. Há grindverk eru alls staðar meðfram veginum til að hindra grjóthrun og hamrabeltin hangandi yfir manni eins og þau væru tilbúin að ráðast á mann.

Fyrir nokkru tók verkfræðistofan Mannvit⁽¹⁾ og Fjölbraut í Ármúla⁽²⁾ upp svo kallaða samgöngustyrki. Tilefnið var að það vantaði bílastæði fyrir þessa vinnustaði og stóðu þeir frammi fyrir því að útvega þau með ærnum tilkostnaði eða að ná tökum á eftirspurninni eftir bílastæðum. Þau völdu seinni leiðina, gerðu samgöngusamning við þá starfsmenn sem það vildu og fengu þeir þá samgöngustyrk sem nam u.þ.b. einu árskorti í strætó (40.000 kr.) ef þeir komu ekki á bíl í vinnuna. Þessar greiðslur voru metin sem hlunnindi og skattlögð⁽³⁾ samkvæmt því eins og venjulegar launatekjur þótt tilefni greiðslanna væri að fyrirtækin voru með þeim að spara sér kostnað við að útvega bílastæði fyrir starfsmenn sína. Bílastæði eru hins vegar ekki metin sem hlunnindi og eru því ekki skattlögð þótt andvirði þeirra sé hærra en þessir samgöngustyrkir. Til dæmis fær starfsmaður á ónefndum vinnustað greitt um 68.000 kr. á ári fyrir bílastæði í grennd við vinnustað sinn en er ekki skattlagður fyrir það ⁽⁴⁾. Bílastæði eru eðli sínu hlunnindi því ekki hafa allir starfsmenn aðgang að bílastæði og þau eru líka misjöfn að gæðum og verði.

Snati minn er voða góður íslenskur fjárhundur. Hann er líka voða glaður þegar hann fær að hreyfa sig nóg. En ég bý í Reykjavík og er oft með samviskubit yfir því að hann fái ekki nóga hreyfingu – eins og margir aðrir hundeigendur.... En Snati hjólar. Og það er stóra gleðin í lífi hundsins; út að hjóla og taka almennilega á því. 

Við vinkonurnar ákváðum  síðasta vetur  að fara  hjólaferð um Vestfirði  núna í sumar.  Kveikjan  að því að við ákváðum að fara yfir Breiðadalsheiði  var grein sem birtist vefriti Fjallahjólaklúbbsins. Þar var lýst hjólatúr sem farin var yfir Breiðadalsheiði  sumarið 2009. Þessi vegur var aflagður 1995 þegar göngin milli Ísafjarðar og Flateyrar voru tekin í notkun. Ofangreindar þrjár konur ákváðu  því að hafa Breiðadalsheiðina sem fyrstu dagleið á ferð sinni frá Ísafirði suður yfir Snæfellsnes.  Mæðgurnar Áslaug og Sigrún bjuggu árum saman á Flateyri og höfðu oft farið þessa leið í bíl og þekktu því leiðina mjög vel úr bílglugga. Rétt er að taka fram að engin bilun varð á leiðinni þótt farið væri um mjög grýtta vegi og gíraskiptingar væru að stríða sumum.

Þegar kemur að viðhaldi reiðhjóla eru ekki mörg atriði sem þarf að skoða. Það helsta eru gírar, bremsur, keðja, dekk og legur (legurnar eru í sveifarásnum, nöfum og í stýrisliðnum). Þessir hlutir slitna mis mikið og líkur eru á að með góðri umhirðu á góðu hjóli lifi legurnar eigandann og rúmlega það. Klossar á diskabremsum endast betur en púðar á gjarðarbremsum og vandaður búnaður endist öllu jafna lengur en ódýr og því skiptir val á réttum eða öllu heldur viðeigandi búnaði miðað við notkun miklu máli.

Skálafell, hjólreiðavangur á heimsmælikvarða var yfirskrift metnaðarfullrar greinargerðar sem Ormur Arnarson, Árni Guðmundur Guðmundsson og David Robertson tóku saman. Þar kynntu þeir tillögur að nýjum útivistar- og afþreyingarvangi fyrir fjallahjólreiðamenn í Skálafelli, í jaðri höfuðborgarsvæðisins, ásamt aðbúnaði í skíðabrekkum og stígum/slóðum sem liggja frá því. Þessar leiðir tengjast stígakerfi höfuðborgarsvæðisins, útivistarsvæðinu í Heiðmörk, niður í Kjós og til Hvalfjarðar, um Mosfellsheiði og síðast en ekki síst til Þingvalla.

Fjallahjól eru skemmtileg tæki til ferðamennsku. Undirritaður hefur stundað ferðalög á fjallahjólum sl. 12 ár og hjólað velflesta hálendisvegi landsins auk annarra leiða. Í sumar, 2010,  var farin þriggja daga ferð á Síðumannafrétti og er sú ferð ein sú alskemmtilegasta sem ég hef farið á hjóli fyrir ýmsa hluta sakir.
Í fyrsta lagi er leiðin krefjandi, hækkun á fyrsta degi samtals milli 600 og 800 m, vegir fjölbreytilegir, frá venjulegum fjallavegum til vegaslóða gegnum hraun þar sem menn verða að vanda sig. Í öðru lagi er landslagið fjölbreytilegt og margt að skoða og í þriðja lagi býður leiðin upp á hvorutveggja að hjóla með allan búnað eða láta trússa og hjóla aðeins með til dagsins. Gist er í skálum.

Fyrir ári síðan þegar ég sagði fólki að ég ætlaði að hjóla í kringum Ísland til styrktar krabbameinsrannsóknum fékk ég misjöfn viðbrögð. Sumir voru spenntir, aðrir voru efins, enn aðrir vissu hreinlega ekki hvernig ætti að bregðast við svona fréttum. Hins vegar voru flestir sammála um að ég væri klikkuð. Ég hafði aldrei tekið þátt í, hvað þá skipulagt eins míns liðs, svona stórt átak. Ég vissi ekki einu sinni hvar ég átti að byrja!

Sífellt bætast áhugaverð og falleg reiðhjól í hóp þeirra fararskjóta sem renna eftir götum borgarinnar, eigendum sínum til gagns og gamans. Nýjasta hjólið í þessum flokki kom frá Hollandi í sumar sem leið og tekur hvorki fleiri né færri en fjóra í sæti. Þetta er gæðagripur í eigu Olgu Hrafnsdóttur, sem undanfarin 9 ár hefur búið í Haag með fjölskyldu sinni, eiginmanni og þrem dætrum, Sölku, Emblu og Mirru. Elsta dóttirin, Salka sem er 6 ára hjólar óhikað á hjólinu með móðurinni og systur hennar láta fara vel um sig á meðan.

Í haust fengu sveitarfélögin á höfuðborgarsvæðinu sendar nokkrar spurningar um hjólatengdar framkvæmdir. Öll svöruðu erindinu nema Álftanesbær. Eiginleg svör bárust ekki frá Seltjarnarnesi en þar var hins vegar óskað eftir samstarfsfundi. Á honum var farið yfir mögulegar aðgerðir og hugmyndir um hjólavæðingu í sveitarfélaginu. Fyrir hönd sveitarfélaganna svöruðu erindinu Pálmi Freyr Randversson hjá Reykjavíkurborg, Tómas Guðbert Gíslason hjá Mosfellsbæ, Eysteinn hjá Garðabæ, Steingrímur Hauksson hjá Kópavogi og Helga Stefánsdóttir hjá Hafnarfirði. Steinunn Árnadóttir og Örn Þór Halldórsson sátu fundinn á Seltjarnarnesi með greinahöfundi og Árna Davíðssyni, formanni LHM. Hér eru öll svörin birt eins og þau bárust frá sveitarfélögunum.

Það var farin vel heppnuð ferð í Veiðivötn fyrstu helgina í október. Ferðasöguna má lesa á bloggi Hjóla Hrannar.
Myndir úr ferðalaginu má sjá hér:

Hjólahrönn tók þessar: http://picasaweb.google.com/hjolahronn/VeiIvotn#

Örlygur tók þessar: http://good-times.webshots.com/album/578712687pRxpHL

Haraldur þessar: http://picasaweb.google.com/halli3409/HjolaferInnAVeiIvotnFjallahjolaklubbnum#

Þessi mynd var tekin síðasta dag tilraunaverkefnis með hjólamerkingar á Hverfisgötu. Það var margt jákvætt við þetta verkefni enda lýstu Landssamtök hjólreiðamanna yfir ánægu sinni með verkefnið. Það virðist þó alveg hafa farið frá hjá fréttamiðlunum sem fengu þá fréttatilkynningu fyrir utan Fréttablaðið sem birti hana.

Þvert á móti komu hinar furðulegustu fréttir í fjölda fréttamiðla sem opinberuðu í besta falli mikla fáfræði og fordóma fjölmiðla eða kraftmikinn áróður í þágu einkabílisma hjá ósjálfráða fjölmiðlum.

Vegalengd: 48 km (hringur)

Upphafsreitur GPS 64 25 693N 21 48 378W

MöL 70% Malbik 30% 

Heildarhækkun 500 m.

Ferðin hefst við bæinn Efra Skarð við Leirársveitarveg (504) og liggur norður á Skarðsheiðina austan við Snóksfjall. Línuveginum er fylgt norður að Mófellsstaðavegi (507) og þaðan er farið niður á Þjóðveg 1 eftir Borgarfjarðarbraut. Fremur erfið hjólaleið í byrjun vegna bratta og lausagrjóts en skánar eftir því sem líður á. 

Hjóla Hrönn hjólaði um bæinn með bert bak á Menningarnótt ásamt nokkrum tugum annara.

Á Menningarnótt stóðu Bryndís Þórisdóttir og Morten Lange fyrir fjörugri hjólalest frá Klambratúni og um miðborgina undir yfirskriftinni Berbakt um bæinn.

World Naked Bike Ride hreyfingin stendur fyrir fáklæddum hjólalestum víða um heiminn og þangað má rekja innblásturinn að þessum viðburð þó eitthvað sé nektin minni. Sumir klæddu sig í anda Cycle Chic og komu klæddir flottum fötum, litasamhæfð með hönskum og öllu. Ein hafði sérsaumað grænt öryggisvesti með endurskyni.

Lýsing á ensku:

Fantastic route near Hveragerdi (approx 40 min drive from Reykjavik).
Starting from Hveragerdi you ride up the mountain using the old gravel road.
Once you are up on the plateau you follow the road untill it takes you to the main road (ringroad nr. 1) which you need to cross. Continue west for a hundred meters untill you get to the road leading to Ölkelduháls. Follow this gravelroad north for about 8 km up to the top of the mountain (approx 460 m high).
Once at the top, lower the saddle because from there on its pure downhill fun.
Follow the tracks leading you down the Reykjadalur valley untill you end up in Hveragerdi again.

The route leads through a highly thermal area with plenty of steam and hot water coming up through the ground. A warm river flows through the Reykjadalur valley. Its a great opportunity to wash off the sweat from climbing to the top.

Take great care not to fall into any of the hot mud pits that you find along the way!!!

Hjóluðum frá Nesjavallavegi inn á stíg sem liggur meðfram Marardal og svo um Engidal. Enduðum við Hellisheiðarvirkjun. Frábær leið. Fengum svo skutl yfir á Ölkelduháls og hjóluðum niður Reykjadalinn niður í Hveragerði. Alveg frábært.

Ath að beygt er af þjóðvegi þar sem merkt er Ölkelduháls. Keyrt er inn eftir uns komið er nálægt Ölkelduhálsi. Þar er beygt til hægri þarsem eru 2-3 járnstangir við veginn (var líklega hlið). Aðeins ofar og í hvarfi er borhola. Ef keyrt er/hjólað upp veginn, tekinn hægri kaflinn þar sem hann skiptist í brekkunni og endað við háspennumastur uppi er farið niður um 50 m grasbrekku og þar komið á stíginn niður í Reykjadalinn austan meginn.