Í upphafi kjörtímabils R-listans sem nú er að líða, batt hjólreiðafólk vonir um að eitthvað nýtt myndi gerast í málefnum hjólreiðamanna. Mörg undanfarin ár hafði lítið sem ekkert verið gert í þessum efnum og leit svo út að í huga embættismanna væri fyrirbærið “reiðhjól” vart af þessum heimi eða þá helst bara leiktæki fyrir börn.

Miðvikudaginn 18. febrúar 1998 fór ég í útréttingabæjarferð eftir hádegið. Fyrir hádegið var ég á lesstofu Árnagarðs að lesa „Okkur“ eftir Zamyatin. Þeirri bók er skipt í fjörutíu kafla sem söguhöfundurinn kallar skýrslur eða færslur. Það er vegna áhrifa frá henni sem ég skipti þessum pistli í færslur.

Eftirfarandi er umfjöllun MBR um heimsókn blaðamanns MBR til Íslands og heimsókn hans til ÍFHK:

THE ICEMEN COMETH

And you think we have it cold. mbr made a flying visit to Reykjavik, home of Magnus Magnusson, Brennivin and the Vikings - not the big beardy blokes with horny helmets but the Icelandic Mountain Bike Club

Oft heyrast kvartanir hjólreiðafólks vegna viðmóts og þekkingarleysis sölumanna í hjólreiðaverslunum. Það skal tekið strax fram að ekki er verið að dæma alla sölumenn og að hér er ég ekki aðeins að lýsa minni persónulegu skoðun, heldur skoðun fjölda fólks sem hefur rætt þessi mál við mig.

Ágæti lesandi,

Hvað er svona frábært við það að þeysast út um allt í sokkabuxum og með einangrunarplast á hausnum ?

Þessa spurningu fékk ég á mig þar sem ég sat fyrir utan Hótel Selfoss og hámaði í mig orkubita, þetta var nú bara ansi góð spurning, ég "fullorðinn" maðurinn á reiðhjóli útí sveit klæddur einsog maðurinn sagði, en svarið er jú bara að þetta er einsog einhverstaðar stendur, alveg einstök tilfinning.

Þessi spurning vaknaði eftir að ég hafði lesið greinina um lögreglumann á reiðhjóli í Lögreglublaðinu eitt kvöldið í klúbbhúsi Íslenska Fjallahjólaklúbbsins.

Hafa ekki allir upplifað þá makalausu tilfinningu sem hríslast um skrokkinn við að anda að sér hreinu lofti úti í náttúrunni. Ilmur skóga, lyktin í fjörunni eða bara ilmurinn af mold og gróðri. Það er ákveðið "kikk" að rápa um sveitir, labbandi eða hjólandi og anda að sér ilmi náttúrunnar. Það hressir, styrkir og bætir geð. En hversvegna? Er það lyktin? Er meira súrefni úti í náttúrunni? Er það rakinn? Eða er það bara ímyndun að sveitaloftið sé eitthvað betra en þurrt og fúlt inniloft eða mengað borgarloft? Varla. Loftið utanhúss er hreinna en inniloftið, þá sérstaklega utan bæjar eða í úthverfum. En það er annað sem er öðruvísi. Fyrirbæri sem hefur undanfarin ár vakið æ meiri athygli fræðinga og áhugamanna.

Nú er verið að byggja upp net hjólreiða- og göngustíga um Bretland sem mun innan 8 ára spanna 10000 km og liggja innan 3. km frá heimilum 20. milljóna Breta. Eftirfarandi er að mestu bein þýðing á kynningarefni Sustrans (Sustainable Transport) sem stendur að uppbyggingu hjólanetsins (National Cycle Network) með stuðningi Millenium (árþúsund) nefndarinnar, lottópeninga, samtaka bifreiða-eigenda auk fjölda annarra. Það væri vonandi að íslenskir stjórnmálamenn hefðu jafn ábyrga framtíðarsýn en stæðu ekki í endalausri uppbyggingu vegakerfisins sem aftur kallar á aukna umferð eins og margsannað er. Í könnun eftir hvíldardag bílsins í haust kom í ljós að mikill meirihluti Reykvíkinga vill draga úr einkabílanotkun en finnst vanta betri aðstöðu fyrir göngur og hjólreiðar og aukna þjónustu almenningsvagna.