Fjórir ferðuðust sömu leið og lögðu af stað á sama tíma. Tveir til viðbótar nýttu sér það að gangandi og hjólandi hafa meira val um leiðir og völdu þau sér aðra leið með minni umferð.
Þau sem ferðuðust undir beru lofti gangandi eða hjólandi önduðu að sér mun minni loftmengun en þeir sem voru inni í einkabíl eða almenningsvagni.
Svo virtist sem mengaða loftið færi inn í lokuð farartækin og sæti þar mun lengur en sú mengun sem hinir urðu fyrir undir beru lofti. Og þó sá sem gekk leiðina væri lengur á ferð sýndi mælirinn að uppsöfnuð mengun var helmingi minni en þess sem ferðaðist á einkabílnum. Sá sem hjólaði var fljótastur og slapp því best.
Leiðarvalið hafði líka greinileg áhrif hjá þeim sem ferðuðust fjær þyngstu umferðinni, þau urðu fyrir minnstu menguninni eins og sést á neðstu línunum á línuritinu.
Páll Guðjónsson
Hjólhesturinn 1. tbl. 24. árg. mars 2015
Hér má sjá frétt The Guardian: http://www.theguardian.com/environment/video/2014/aug/12/london-air-pollution-public-transport-video