Sumarið 1993 fórum við 3 félagar úr Í.F.H.K. í skemmtiferð um Holtamanna
afrétt. Ferðin var farin um Verslunarmannahelgi, en lagt var af stað að
kveldi fimmtudags. Eftir stuttan undirbúning, (hvað mig áhrærir),
viðgerðir og endurbætur á fáknum, sem og fóðurbirgðasöfnun, var að lokum
lagt í 'ann.
Strax kom í ljós sú einfalda regla að betra er að skipta oftar um
keðjuna, en eiga það á hættu að slíta tannhjólum. Við vorum vart komnir
út úr bænum en fór að bresta og braka í öllu heila klabbinu. Keðjan var
ný en tannhjólin gömul og slitin, og því fór sem fór. Þannig dröslaðist
ég á drossíunni um Nesjavallarveg og um línuveginn inn á Grafning. Þegar
þangað var komið, var farið að skyggja all verulega, en áfram var
haldið í strekkings vindi og komið til Þingvalla um hánótt og
grautarþykku myrkri. Þar var rifið í sig nestið og lífi komið í loppnar
lúkurnar. En ekki var hér við látið sitja, heldur var skriðið aftur upp á
reiðmaskínurnar og látið vaða inn í sortann. Áætlaður náttstaður var á
Laugarvatnsvöllum, en vegna slæms skyggnis var ákveðið að slá upp
tjaldbúðum í grænni lautu (komumst að því daginn eftir) við vegbrúnina í
Karhrauni á Lyngdalsheiði.